اگه چشام نمی بینه میون این تاریکی
ولی بابا حس میکنم خیلی بهم نزدیکی
عمه زخمامو میبوسه
آروم رو خاک ویرونه
میخواد من و بغل کنه
ولی نمیتونه
هی تو رو زدن رو نی جلو چشای من
هی من و زدن زخمیه دست و پای من
عمه رو زدن به جرم گریه های من
نموندی از پیشم رفتی غمت توی دلم جا شد
چشام با این کبودی ها چقدر شبیه زهرا شد
عمه دستامو میگیره
آخه چشام نمیبینه
تو گریه هام من و زدن
جرمم فقط اینه
رفتی و شدی قاری نیزه ها بابا
رفتی و شدم ساکن تو خرابه ها
رفتی و شدیم اسیر شمر بی حیا
سه سالمه که داغ تو از زندگی سیرم کرد
قدم خمیده شد بابا نبودنت پیرم کرد
بابا محاسنت خونه
اینجا سرت چی آوردن
موهات چرا خاکستره
تو رو کجا بردن
رفتی و بابا خمیده مثل مادرم
رفتی و بابا کبوده چشای ترم
رفتی و بابا آتیش گرفته معجرم
|
السلام علی الحسین
سلام من به عطر سیبت ، به روضه ی ابن شبیبت
بشنو سلام آشناتو ، به ناله ی من الغریبت
سلام من به جون و سعد و ، زهیر و عابس و حبیبت
السلام و علی الحسین
سلام من به روی ماهت ، به سوزِ سینه پُر آهت
سلام این دل سیاهم ، به طرح پرچم سیاهت
اگه میای تو روضه هامون ، بشم الهی خاک راهت
گریه میکنم ، زجه میزنم
با هر فراز عاشورا یاحسین
هر جا که بشه ، سینه میزنم
کل و عرضٍ کرببلا یاحسین
پای روضه هات ناله میزنم
ای علت ناله ی زهرا حسین
یااباعبدالله یااباعبدالله
سلمٌ لمن سالمکم
ارادتم عمیق آقا ، یادتم هر دقیقه آقا
رفیق می مونی با اونی که ، با غم تو رفیق آقا
تو جون بخواه ازم که هیچ وقت
نمیکنم مضیقه آقا
سلمٌ لمن سالمکم
جدا نشو ازم یه لحظه ، بدون تو دلم می لرزه
یه قطره اشک بین روضت ، به کل این دنیا می ارزه
ناله زده براتو هرکس ، بین سماواتِ وُ عرضه
گریه میکنم ، زجه میزنم
وقتی که اسمت روی لب ها میاد
هرجا روضه خون میگه یاحسین
مطمئنم حضرت زهرا هم میاد
واسه دیدنت تشنه لب هنوز
قطره قطره از چشمم دریا میاد
یااباعبدالله یااباعبدالله
اَن یجعلنی معکم
بذار برای تو بمونم ، فقط به پای تو بمونم
میشه تو شاه من بمونی ، منم گدای تو بمونم
بذار تا وقتی زنده هستم ، تو روضه های تو بمونم
اَن یجعلنی معکم
میخوام که با تو هم قدم شم ، همیشه وقف این علم شم
آرزومه که با دعاهات ، فدای دستای قلم شم
یا مثله نوکرای خوبت ، منم مدافع حرم شم
گریه میکنم ، زجه میزنم
تا لحظه ی دیدارت در بین خون
این پر پر شدن در راه حرم
مثل پرواز تا اوج آسمون
عاقبت بخیری یعنی همین
احیاءٌ عند ربهم یرزقون
یااباعبدالله یااباعبدالله
|
من آسمان ابریه باران گرفته ام
از چشم عمه غیرت طوفان گرفته ام
از لحظه ای که سر روی نیزه گذاشتی
زنجیر بسته راه بیابان گرفته ام
با من وجود ضعف و تنم در مسیر شام
با خطبه های عمه ی مان جان گرفته ام
ماهم ولی هلال قدم پر ستاره است
خورشید خون گرفته به دامان گرفته ام
میدانم از تنور فقط نان میاورد
حالا چطور از تو بوی نان گرفته ام
بابا ببین حکایت دندانمان یکی است
امشب برات روضه ی دندان گرفته ام
طفل گرسنه با شکم سیر میزدن
در شهر شام شام غریبان گرفته اند
دیگر خرابه دردسرش گریه ی من است
بابا ببر مرا که دلم تنگ رفتن است
|
قرارم باش، نگارم باش، یه بیچاره م ارباب تو چاره م باش
خزونم من، بهارم باش، بیا روز محشر کنارم باش
آواره تم من آواره، میمیرم واست صدباره
مادرت واسه نوکرها، میکنه تو محشر غوغا، بس که حسینشو دوس داره
(حسین جانم)(۴)
کریمی و ، کرم داری، یه لشکر زیر این علم داری
مثه حیدر ، جنم داری، به جای حسن هم حرم داری
حال و هواتو دوس دارم، صحن و سراتو دوس دارم
منم از اون روز که آقا، پامو گذاشتم تو دنیا
کرببلاتو دوس دارم
(حسین جانم)(۴)
صفای من ، دعای من ،زمین خورده م من ای عصای من
یه کاری کن، برای من، خدایی دیر شد کربلای من
بیا دلم رو دریا کن، گره ی قلبم رو واکن
زینت دوش پیغمبر، تو رو به زهرا و حیدر، کرببلامو امضا کن
(حسین جانم)(۴)
|