حاج مهدی مختاری شب چهارم محرم ۱۳۹۸ – ساری

منم بی تابتم ، منم هم رازتم
منم گریونتم ، منم سربازتم

کاری کن که پیشِ ، زهرا رو سفید شم
منم آرزومه ، مادر شهید شم

بچه هام و بذار برن ، نُوبته غَمِ این دوتاست
من مگه مُرده باشم ، آخه خواهری واسه این روزاست

منم بی تابتم ، منم هم رازتم
منم گریونتم ، منم سربازتم

فدای اصغرت ، سَرِ طفلای من
ببین آماده اند ، کفن دارن به تن

من واسه غریبیت ، خونه دل می خوردم
چادرِ نمازِ ، مادر و آوردم
نوبتی ام اگه باشه ، نوبته من و بچه هاست
من مگه مُرده باشم ، آخه خواهری واسه این روزاست

بچه هام و بذار برن ، نوبته غَمِ این دوتاست
من مگه مُرده باشم ، آخه خواهری واسه این روزاست

منم بی تابتم ، منم هم رازتم
منم گریونتم ، منم سربازتم

تن صد پاره رو ، دیدم از خیمه ها
دیدم اشک تُو رُو ، آروم و بی صدا

من با این که پایِ ، داغِشون می شینم
تو حرم می مونم ، شرم تُو نبینم
فردا هَم اَگر سَرِ ، این دوتا رو نیزه هاست
غم نشینه رو دلت ، آخه خواهری واسه این روزاست

بچه هام و بذار برن ، نوبته غَمِ این دوتاست
من مگه مُرده باشم ، آخه خواهری واسه این روزاست

منم بی تابتم ، منم هم رازتم
منم گریونتم ، منم سربازتم

لا اَعلَمُ اَصحاباً اَوفی ، وَلا خَیرا مِن اَصحابی 
تا دنیا دنیا باشه آقا ، مَنَم نُوکر تُو اربابی

میگذره با تو ، لحظه لحظه عُمرِ ، نوکریه من
نوکریته شغلِ پدریِ من

نفس کشیدن ، بینِ روضه افتخارم
توو راهِ عشقت ، این جمله شده شعارم

یاربِ اِنّی بالحسینِ ناصر


تپش تپش می خونم از تو ، تا وقتی خون تو رگ هامه
پیراهنِ روضه سجادم ، حسینیه مُصَلّی مِه

پای این بیرق ، آبرو می گیرم با غمت آقا
دل سپردن زیرِ پرچمت آقا

کویرِ خُشکَم جُز تو آبرو ندارم
توو راهِ عشقت ، این جمله شُده شعارم

یاربِ اِنّی بالحسینِ ناصر

تا روز محشر با تو بودن ، برا نوکر مباهاته
جدا نمیشه از تو دستی ، که عمریه توو دستاته

تا دَمِ مرگم ، گِرِه خورده با تو ، روحِ ایمانم
پایِ تو می مونم ، ای حسین جانم

یه روزی آخر ، جونم و به پات میذارم
توو راهِ عشقِت این جمله شُدِه شعارم

یاربِ اِنّی بالحسینِ ناصر

هر پادشهی به منسبش می نازد
عالم به کتاب و مکتبش می نازد
قربان شهنشاه جهانی که فقط
بر حجب و حیای زینبش می نازد

جانان منی ، ایمان منی
قرآن منی ، سلطان منی
ای شاه فقط شما حسین جان منی

دلداده ی آن لبخند تُو اَم
آزاده ترین دربند تو اَم
خوشحالم از اینکه عبدِ پابند تُو اَم


یاحسین یازینب

هر کس که به سر حال و هوایی دارد
در خلوت خود سوز و نوایی دارد
ذکر لب او تا دم مرگش این است
اربابم عجب کرببلای دارد

اوج کرم و ، احسان حسین
بر درد دلم ، درمانِ حسین
عشقِ آقامون امام حسن جان حسین

تا شاه تویی ، من نوکرتم
زیر عَلَمِ ، آب آورتم
من یه عمریه گریه کُنِه خواهرتم

یاحسین یازینب

من کُشته ی روضه های عاشورایم
من چَشم به دستِ مرد تاسوعایم
با عشقِ اباالفضل علم می گیرم
عمریه دخیلِ عَلَمِ سقایم

عباس مدد ، ذکرِ رویِ لب
قاتل العرب ، هاشمی نسب
غیرتِ حَرَم پاهاش رکابِ زینب

ای شیرِ نَرِ ، دربارِ حسین
سقا تویی و ، سردارِ حسین
یاحضرت عباس علمدارِ حسین

یاعباس یازینب

با لهوف و با مقرم می خونم 
بین روضه ی محرم می خونم

زیر علم می خونم ، قدم قدم می خونم
دوبار باز این شعر و با محتشم می خونم

باز این چه شورش است و که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا وچه ماتم است

یاحسین یاحسین

وقتی که توو روضه پرچم می گیرم
لحظه لحظه رو لبم دم می گیرم

از عشق یار می خونم  ، با قلب زار می خونم
دوباره باز این شعر و ، با سازگار می خونم

گرد حرم دویده ام ، صفا و مروه دیده ام
هیچ کجا برای من ، کرببلا نمی شود

یاحسین یاحسین

تا میونه هیئتا پا میذارم
از فراق کربلا خون می بارم

باچشم خون می خونم ، از عمق جون می خونم
دوباره باز این شعر و با نوحه خون می خونم

همه جا کربلاست ، همه جا نینواست
تو حسین منی ، نور عین منی

یاحسین یاحسین

 (یاحسین حلالم کن ، نوکری بلد نیستم ....
من بَدی زیاد کردم  ، اما آقا بد نیستم )۲

من رفیق زیاد داشتم ، با وفا یه چیز دیگست
       من سفر زیاد رفتم ، کربلا یه چیز دیگست ...

چشم گریونه و قلب لرزونه وُ
آسمون وسط یک خیابونه وُ
دو تا گنبد که زیر بارونه وُ
حسین

من تنها تنها تنها
تو آقا آقا آقا 
من بارون بارون بارون
تو دریا دریا دریا

یادش بخیر قدیما ، شور و نوایی داشتیم
خودمونی و ساده ، چه روضه هایی داشتیم
اما حالا به باطل ، دنبال خود نمایی
فقط میگیم به ظاهر ، یابن الحسن کجایی
یادش بخیر قدیما ، شبای جمعه هیئت
میومدیم تو روضه ، به نیت شهادت
اما حالا فراموش ، شده لباس خاکی
حواسمون نیست اصلا ، روضه میایم برا کی
ما مردیم ، شهدا زنده ان
یادش بخیر قدیما ، حال دعایی داشتیم
جمعه ها واسه مهدی ، چه ندبه هایی داشتیم
اما حالا گرفته ، دنیا ما رو به بازی
زندگی می کنیم تو ، زندگی مجازی
یادش بخیر محرم ، جمع رفیقا هر شب
رفیقایی که الان ، شدن فدای زینب
کاشکی خدا به ما هم ، یکم بده لیاقت
تا که قدم بذاریم ، تو مسیر شهادت
ما مردیم ، شهدا زنده ان

منم بی تابتم ، منم هم رازتم
منم گریونتم ، منم سربازتم

کاری کن که پیشِ ، زهرا رو سفید شم
منم آرزومه ، مادر شهید شم

بچه هام و بذار برن ، نُوبته غَمِ این دوتاست
من مگه مُرده باشم ، آخه خواهری واسه این روزاست

منم بی تابتم ، منم هم رازتم
منم گریونتم ، منم سربازتم

فدای اصغرت ، سَرِ طفلای من
ببین آماده اند ، کفن دارن به تن

من واسه غریبیت ، خونه دل می خوردم
چادرِ نمازِ ، مادر و آوردم
نوبتی ام اگه باشه ، نوبته من و بچه هاست
من مگه مُرده باشم ، آخه خواهری واسه این روزاست

بچه هام و بذار برن ، نوبته غَمِ این دوتاست
من مگه مُرده باشم ، آخه خواهری واسه این روزاست

منم بی تابتم ، منم هم رازتم
منم گریونتم ، منم سربازتم

تن صد پاره رو ، دیدم از خیمه ها
دیدم اشک تُو رُو ، آروم و بی صدا

من با این که پایِ ، داغِشون می شینم
تو حرم می مونم ، شرم تُو نبینم
فردا هَم اَگر سَرِ ، این دوتا رو نیزه هاست
غم نشینه رو دلت ، آخه خواهری واسه این روزاست

بچه هام و بذار برن ، نوبته غَمِ این دوتاست
من مگه مُرده باشم ، آخه خواهری واسه این روزاست

منم بی تابتم ، منم هم رازتم
منم گریونتم ، منم سربازتم

 (یاحسین حلالم کن ، نوکری بلد نیستم ....
من بَدی زیاد کردم  ، اما آقا بد نیستم )۲

من رفیق زیاد داشتم ، با وفا یه چیز دیگست
       من سفر زیاد رفتم ، کربلا یه چیز دیگست ...

چشم گریونه و قلب لرزونه وُ
آسمون وسط یک خیابونه وُ
دو تا گنبد که زیر بارونه وُ
حسین

من تنها تنها تنها
تو آقا آقا آقا 
من بارون بارون بارون
تو دریا دریا دریا